Over ons

Onze wortels

Onze wortels liggen in de ‘broederbeweging’ die ontstond in het begin van de 19de eeuw. Hoewel het een wereldwijde opwekking onder Gods kinderen was die zich snel verbreidde, speelden de broeders in Engeland toch wel een heel belangrijke rol. Men begon in te zien dat Gods Woord spreekt over één lichaam van Christus, in hoeveel sekten men dat lichaam ook wilde verdelen. God bewoog hun harten om alle kinderen van de Heer lief te hebben, ongeacht het kerkgenootschap waarin zij zich bevonden. De liefde voor de kinderen van God mocht niet gehinderd worden door de muren van kerkgenootschappen. Het was een beweging en geen nieuwe denominatie!

Zij verlangden terug te keren tot de eenvoud van het samenkomen zoals ze dat in het Nieuwe Testament lazen. Zij vormden met enthousiasme vele kleine en dynamische groepen in verschillende delen van de wereld. In die tijd (en nog steeds) waren dit hun hoofdkenmerken:

1) Ze kwamen bij elkaar om Christus te ontmoeten en te aanbidden (Mt 18:20).
2) Ze verwachtten dat de Heilige Geest hen in die samenkomsten zou leiden. Zij kenden daarom ook geen aangestelde ‘voorgangers’.
3) Alle ware en godvruchtige christenen waren welkom en konden deelnemen in de samenkomsten.
4) Zij hadden een sterke verwachting van de wederkomst van Christus.

Helaas is er door de geschiedenis heen veel veranderd, zijn er veel fouten gemaakt, zijn we veel kwijtgeraakt. Wij proberen in Heemstede toch op basis van dezelfde uitgangspunten uit de Bijbel als christenen samen te komen tot de naam van de Heer Jezus.

God is niet veranderd. Zijn Woord is niet veranderd. Wij zijn wel veranderd, de wereld om ons heen is veranderd, dus willen wij God dienen in deze veranderde wereld van nu. De toetssteen is het Woord, de uitwerking zal moeten passen in de tijd waarin wij leven.

Meer achtergrond info

Deze gelovigen uit de ‘broederbeweging’ van begin 19de eeuw begonnen in alle eenvoud samen te komen op basis van het gezamenlijk verlangen waaraan de Heer Jezus refereert in Mattheus 18:19 en 20: ‘Wederom, voorwaar Ik zeg u, dat, als twee van u op aarde iets eenparig zullen begeren, het hun zal ten deel vallen van mijn Vader, die in de hemelen is. Want waar twee of drie vergaderd zijn in mijn naam, daar ben Ik in hun midden.’ Elke eerste dag van de week, de dag van de Heer, begonnen zij samen brood te breken en te bidden. Zij heetten alle ware gelovigen in hun midden van harte welkom, ongeacht uit welk kerkgenootschap zij kwamen.

Daarnaast werden zij aangesproken door het woord van de Heer in Mattheus 23:7, 8: ‘Gij zult u niet Rabbi laten noemen, want één is uw Meester en gij zijt allen broeders.’ Tevens geloofden zij de waarheid van Efeze 4:11, dat de Heer als hoofd van de gemeente, verschillende gaven geeft voor de volmaking van de heiligen, voor de opbouw van het lichaam van Christus. Zo waren zij in staat zich te ontworstelen aan de hiërarchische systemen van de bestaande geïnstitutionaliseerde kerken.

Er ontstonden in verschillende steden en dorpen groepen van gelovigen die met elkaar in contact traden, elkaar bemoedigden, samen de Bijbel bestudeerden, artikelen en liederen uitwisselden, enzovoorts. Zij herkenden deze onderlinge verbondenheid ook in het Nieuwe Testament en dus weigerden zij zich door naamgeving van andere christenen te onderscheiden. Ook weigerden zij de vorming van een georganiseerd en overkoepelend ‘gezagsorgaan’. ‘Een is uw Meester en gij zijt allen broeders’ hadden zij geleerd. Men wilde juist dit wereldse denken in gezagssystemen ontworstelen. Ook daartegen had de Heer zijn discipelen gewaarschuwd in Mattheus 20:25: ‘Gij weet dat de regeerders der volken heerschappij over hen voren en de rijksgroten oefenen macht over hen. Zo is het onder u niet.’